Mbret i Aragonit, Napolit dhe Siqilisë, Alfonsi V shfaqej njëherësh edhe si mbasardhës i normanëve, hohenstaufenëve, angjevinëve, prandaj në kuptimin politik trashëgoi edhe ambicjet e tyre në gadishullin e Europës juglindore, qofshin ato të veshura me petkun e "luftës knyqtare"'. Vinte, pra, e natyrshme prirja e tij për eu përfshirë me polinkën e vet në Lindje të kontinentit, në bazë të të drejtave që mëtonte se i takonin në ato vise, si dhe në sajë të fuclisë së vet dhe dobësisë së "tjetrit". Shpresa e tij ishte që mbi rrënojat e Perandorisë bizantine të ngrinte një shtet të fucjishën mesdhentr, që do t'i shërbente Europës si ledh kundër dyndjeve nga Aziaa dhe që do të funksiononte si një koloni e stërmadhe me Napolin për metropol.